Rob van der Vegt scheurde zijn achillespees tijdens het voetballen en werd hiervoor conservatief behandeld. Lees onderstaand het verhaal van Rob van dag tot dag:
8 januari: tijdens een potje voetbal scheurt de achillespees in mijn rechtervoet volledig af. Tijdens een consult bij de huisarts krijg ik het advies om ter voorbereiding op het consult met de orthopedisch chirurg de twee opties, opereren of niet opereren, te bekijken.
9 januari: bij het speuren op het internet kom ik het verhaal van de Vacoped tegen. De techniek spreekt mij aan. Ik lees echter dat mijn ziekenhuis deze schoen nog niet in het assortiment heeft. Ik maak een print voor de arts.
11 januari: Bezoek aan de arts. We kiezen voor de “conservatieve methode”: niet opereren. Mijn voet wordt met gips in een spitstand gezet. De komende 6 weken zal dit 2 keer worden bijgesteld in de gipskamer. Over 6 weken zal ik de arts weer zien. Ik bespreek met de arts de Vacoped. Hij kent de schoen en het klopt dat het ziekenhuis dit (nog) niet in het assortiment heeft. Maar als ik zelf aan de schoen kan komen, dan is hij bereid deze toe te passen.
12 januari: Ik zoek contact met Pro-Motion Medical. Ik krijg al snel een reactie terug: Ja zij kunnen de schoen particulier leveren. Ik zoek weer contact met de arts. Ook die reageert binnen een dag. Hij doet zijn belofte gestand. Er wordt een nieuwe afspraak gepland. Voor mij het signaal om de schoen ook daadwerkelijk te bestellen. Een aantal dagen wordt de schoen thuis bezorgd.
20 januari: Ik probeer om in beweging te blijven, door gebruik te maken van het roeiapparaat. Goede voet in de beugel en voet in het gips op de grond. Het lukt wel, maar gaat niet echt handig.
22 januari: afspraak in het ziekenhuis, zowel de arts als 2 gipsmeesters zijn aanwezig bij het aanpassen van de schoen. De gipsmeesters hadden zich o.a. via de film op het internet voorbereid. Mijn gips mag eraf. Samen zorgen we ervoor dat de schoen wordt aangepast. Hij wordt ingesteld op 25 graden spits. Ik krijg uitleg over hoe ik over 2 weken de schoen kan aanpassen naar dynamisch 15-25 graden. Is makkelijk te doen. Enige probleem is dat het klittenband van het binnenwerk niet goed aansluit. Is kennelijk ingesteld op een dikkere kuit en dikkere voet. Omdat er een compenserende zool is, kan ik mijn voet vlak zetten. Daardoor “sta” ik veel stabieler dan met gips in spitsstand. Ik mag uiteraard nog niet belasten, maar dit voelt zeker prettiger. Daarnaast is het uiteraard heerlijk dat ik de schoen af en toe uit kan doen. Vooral fijn om het “opgesloten been” dagelijks te kunnen wassen. Maar ook noodzakelijk, want geen enkele broek kan ik over de schoen heen trekken. Dat lukte met gips nog wel. Ook fijn om een onbelaste loopbeweging te kunnen, bij het lopen met krukken.
23-26 januari: overdag gaat het prima. ’s Nachts ervaar ik drukpijn op de wreef van mijn voet. Ook lijkt de schoen net iets te groot: m.n. het klittenband sluit niet aan. Ik maak daar melding van bij Pro-Motion Medical. Prima reactie: mijn schoenmaat (44-45) is een randgeval tussen large en medium. Ik mag mijn large ruilen voor een medium. De medium wordt gelijk opgestuurd. Mogelijk helpt dit ook bij het drukpunt? Ik vind zelf een oplossing voor het drukpunt. Het dekbed dat ’s nachts op de schoen “drukt”, zorgt ervoor dat de schoen de hele nacht “vast” ligt. In een ziekenhuis lossen ze dat kennelijk op met een beugel. Ik heb een grote rechthoekige mand, die ik op de zijkant aan het voeteneind plaats, open deel naar mij toe. Daar het dekbed overheen. Dit is de oplossing. Ik ervaar geen pijn meer gedurende de nacht.
24 januari: Ik probeer opnieuw te roeien. Nu lukt het beter. Dankzij de bolling van de zool kan ik makkelijker de roeibeweging maken, terwijl mijn rechtervoet op de grond staat.
27 januari: de nieuwe schoen arriveert. Deze past inderdaad beter. Nog meer comfort dus. Wat ook fijn is, is dat ik twee stoffen binnenschoenen heb. Ondanks het dagelijks wassen gaat het stof toch ruiken na een paar dagen. Dus wasmachine doet z’n werk terwijl ik ondertussen de tweede binnenschoen kan dragen.
31 januari: Mijn eerste blokje om buiten. Een kwartier gelopen. Gaat prima, al is het zwaar werk voor de armen. Doordat de zool van de schoen een ronding heeft, is het goed mogelijk een soort van loopbeweging zonder belasting te maken.
5 februari: Schoen mag in de dynamische stand 15-25 graden. En ik mag gaan belasten op basis van pijnindicatie. De flexibele stand voelt comfortabel. Ook bij het zitten. Geeft net iets meer een gevoel van vrijheid. Ik heb geen pijn bij het belasten. Wel voel ik de pees nu als zijnde aanwezig (althans ik hoop dat dat het gevoel veroorzaakt). Ik kan binnen het huis met 1 kruk (rechts) lopen. Gaat niet echt makkelijk vanwege het grote hoogteverschil linker- en rechterbeen. Maar het geeft wel meer beweegvrijheid.
11 februari: Door de sneeuw de afgelopen week is het niet gelukt buiten te lopen. Ik durf wel steeds meer mijn schoen te belasten. De voet/pees zit zo stevig ingepakt (zo voelt het ook), dat belasten van de schoen niet als belasten van pees voelt. Ik heb geen pijn. Van de arts mocht ik belasten op geleiding van pijn. Binnen het huis beweeg ik mij op korte stukken (bijv. rondom het kookeiland) zonder krukken. Ik realiseer mij wel dat het “lopen” zonder krukken, vanwege het hoogteverschil tussen min linker- en rechterbeen, niet goed is voor mijn heup en knie. Maar het met de handen vrij kunnen bewegen binnen een korte actieradius (keuken, badkamer) is wel heel erg praktisch en prettig.
14 februari: Sinds gisteren gebruik ik geen krukken meer in huis. Wel draag ik nu zoveel mogelijk een schoen aan mijn goede voet, zodat het niveauverschil niet te groot is. Ik durf wel gewoon mijn rechtervoet te belasten bij het lopen. Ik heb gisteren de stand 1 stapje lager gezet. Ik voelde op enig moment enige spanning in de peesstreek. Vandaag voel ik de pees niet meer, zoals dat meestal het geval is.
19 februari: Controle in het ziekenhuis. De arts is zeer tevreden over het herstel! De peesuiteinden hebben elkaar weer gevonden! Wonderlijk dat het lichaam dit zelf doet. Ik ben in ieder geval blij. De arts ook. Hij is ook heel tevreden met de schoen. Ik ben zijn eerste patiënt met deze schoen, maar zal zeker de laatste niet zijn….
Mijn duwkracht met mijn voet is ook zeker naar tevredenheid van de arts. Ik mag naar de platte zool en een ruimere beweging. Ik wil dat in stapjes doen, maar binnen een paar dagen zit ik op 0 – 30 is het doel. En ’s nachts mag de schoen af. Dat is heel fijn.
20 februari: “wandeling” met krukken naar het winkelcentrum. Is ongeveer 800 meter heen en idem terug. Gaat goed. Vanaf vandaag probeer ik ook met regelmaat tussendoor de schoen even uit te doen om wat bewegingsoefeningen met de voet te doen. Op internet vind ik bijv. het schrijven van het alfabet met mijn voet in de lucht. Ik ga ook weer roeien. De helft van de roeitijd (30 minuten) plaats ik ook de rechtervoet in de beugel. Dit gaat goed, maar ik kan niet mijn knieën in een hoek plaatsen, dat zou teveel druk op de pees geven.
25 februari: Voor het eerst gefietst met de Vacoped aan en een bergschoen voor mijn linkervoet. Hierdoor creëer ik bij het lopen voor ongeveer gelijke hoogte voor mijn benen. Het fietsen gaat goed, ik was bang dat de vacoped makkelijk van de pedaal zou schieten. Dat is niet het geval. Het lastigste is om na het opstappen en snelheid te maken.
27 februari: Vandaag ben ik een uurtje zonder schoeisel, terwijl ik door het huis loop. Ik let daarbij goed op het afwikkelen van mijn voet en uiteraard voorkom ik dat ik de pees overstrek.
28 februari: ’s ochtend loop ik met vacoped en bergschoen in totaal 2 km, zonder krukken. Dat gaat goed. Ik let erop dat ik de aanwijzingen van de fysio blijf volgen. Dat betekent dat ik een echte loopbeweging moet maken, inclusief “afzet” aan het einde. ’s Middags voor het eerst autorijden. Die blijkt niet te starten na 7 weken stilstaan…. Maar met startkabel lukt het uiteindelijk wel. Voor het autorijden draag ik normale schoenen. Met de Vacoped zou dit uiteraard niet kunnen!
1-4 maart: Deze week loop ik overdag met vacoped en zonder krukken. Allen bij het autorijden draag ik gewone schoenen aan beide voeten. De vacoped biedt in deze fase nog een gevoel van veiligheid: Dat ik niet zomaar teveel rek kan zetten op de pees.
5 maart: de eerste dag dat ik geheel zonder vacoped loop. Dat voelt nog onwennig en ik loop ook minder zeker, want het gevoel is dat ik kwetsbaarder ben.
7 maart: Voor de eerst keer weer golfen. Weliswaar rijdt ik de 9 rondes in een buggy rond, maar de korte afstanden loop ik en dat gaat goed.
8 maart: fysio. Hij is tevreden over mijn vorderingen. Ik zit minimaal op het te verwachten schema van herstel, eigenlijk wel wat daarboven. Mijn looppatroon is steeds beter. Ik moet vooral letten op het laatste deel van de afwikkeling van de voet. Ik krijg voor het eerst echte oefeningen mee om dagelijks te oefenen met het voorzichtig wat mee belasten van de voet/pees.
9-13 maart: het lopen gaat steeds beter en ik oefen zoveel als mogelijk met de meegekregen oefeningen
14 maart: Ik loop de hele ronde van 9 holes met golf: 5 km. Groot voordeel is dat het steeds korte stukken zijn met onderbreking, waardoor de pees steeds even rust krijgt
15 maart: Opnieuw naar de fysio. Bevestiging van het herstel. Ik krijg nieuwe oefeningen mee.
Tot slot:
Ik denk dat een aantal dingen zeer bevorderlijk geweest zijn voor mijn herstel tot dusver:
- Het gebruik van de Vacoped. Ik heb geen vergelijking, maar ik ben heel blij dat ik geen lang gipstraject heb gehad, maar de vacoped als alternatief heb gekregen. Ik denk dat mijn pees daardoor sneller heeft kunnen genezen tot wat het nu is en mijn onderbeen meer gecontroleerde bewegingen heeft gehad. Om maar van het gebruikersgemak niet te spreken
- Vanaf het begin af aan het roeien op het roeiapparaat. Goed voor de conditie, maar ook hier heeft het gecontroleerd bewegen van mijn rechterbeen volgens mij zeker bijgedragen aan mijn herstel
- Het blijven bewegen binnen de beperkingen die er zijn. Actief blijven helpt echt